Poezi nga Kaltrinë E. Uka | Ka lindur në Mitrovicë. Aty kreu shkollën fillore dhe gjimnazin, për të vazhduar mëpastaj studimet në Fakultetin e Edukimit, në Universitetin “Isa Boletini” të Mitrovicës. Poezia e saj është vlerësuar shpesh me çmime letrare. Përmbledhjen e parë e ka botuar në vitin 2019, me titull: “Ju bâj sogje”.
Mbi urën e lumit
Jam tue qëndrue mbi urën e lumit,
Jam tue pa sesi nji vale ikë
si përplaset nji tjetër
dhe nji tjetër trembun zgjohet nga nji andërr e keqe
nji tjetër tue pëcjell rënkime
nji tjetër tue ndi dhimbë
nji tjetër shtron nji shëmbje makthi
nji tjetër luan nji tingull
nji tjetër buzagaz vrapon e unë i qesh
shoh dhe
si vala puthet me shiun
si lumi rritet e ngritet n‘harbim
tue kalue galop harqe të mëdha me erën
si kuaj të trembun
e ura duket si nji titanik qi po përmbyset
me kangën e saj t‘dashnisë
qi rri pezull në teh t’bregut
e harron t’knohet
dalldisun sikur ulërinë e shkapërdahet
në kupë të qiellit
në gji të dheut.
Mos kujto refrenin e vikamave
të tenoreve qi mbyten,
mbartës i fjalëve t‘pangjyrë
gjetheve t’përbaltuna
jehonave t’kputuna
përtyp rrfe
e rri tue vallëzue me ritmin e kangës prej loti qi unë t’knoj
në kët ritual t’ktij horozionti
ku plaken shirat
thyhet simetria e pikave qi ran’ mbi ty
e ti nis ritin tand të valëve
qi e ndjekin qetësisht njëra-tjetrën
Ibër, copë e atdheut
nurmadh qi m’shndërrohet në frikë
kur dita nuk diellon rreze
po thika shirash
