Zija Çela | “Heshtja eshte flori”, thote nje fjale, qe perseritet dendur ma teper si justifikim, sesa nga urtesia. Ndoshta sepse shpesh rezulton nje flori aq kallp, sa duke te dhene nje perfitim te vogel, dalengadale te zhveshe nga dinjiteti. E humbasin dinjitetin pernjeheresh vetem ata, qe nje shuk parash ua mbyll gojen brenda nates, mundesisht ne oren kur hena ende s’ka perenduar dhe dielli ende nuk ka lindur.
Ndonese perfundimi eshte i njenjte, shkaqet perse mbyllet goja jane te ndryshme. Dhe eshte e cuditeshme se si, duke pesuar ndonje mutacion, vesi i heshtjes nga regjimet totalitare mbartet ne demokracite hibride. Ne formacionet qe e perfaqesojne, repartin e kembesorise e perbejne frikacaket e rendome, tipologjia klasike e gjithekohshme. Keta e mbyllin gojen pa ndonje vrasje te ndergjegjes. Madje edhe kur u flitet per ceshtje te medha te vendit, e deklarojne haptazi moton e tyre: “Atdheu fillon nga lekura ime.” Vecse keta nuk duhen ngaterruarr me “nevojtaret”, kaloresine e madhe te nepunesve qe kane lidhje punesimi, interesash e karriere me pushtetin. Nje individ i tille ose behet sherbetor besnik i regjimit, edhe kur regjimi e shfytyron demokracine, ose sherben me brenge ne zemer, ose nuk pranon ta mbylle gojen, madje rebelohet.
Dhe cfare ka perballe e gjithe kjo ushtri e heshtjes? Perballe ka egocentrizmin tjeter, hopokritin dhe mizorin, ate qe perfaqesojne shume xhahile te pushtetit dhe rufjane te politikes, te cilet i bashkon e njejta sjellje. Motoja e tyre eshte: “Atdheu fillon nga portofoli im.”
Nuk po vazhdoj me tipologji te tjera. E marr me mend se, te pakten, per njeren do te kujtoheni vete. Dhe e kam fjalen per delirantet, motoja e te cileve u ndiehet nga ekstaza. Cila eshte? Ja, kjo eshte: “Atdheu fillon nga saga ime dhe lavdia ime.”