Kënga e bilbilit është e zëshme, me një gamë mbresëlënëse, prekëse, me trilerë. Kjo këngë, kjo ndjenjë, përjetohet rrallë. Nga emocionet morra frymë thellë dhe kjo sikur e trembi këtë zog shtegtar, të cilit poetët romantikë i dhanë cilësi të muzës. Iku, iku, e më të iku edhe pamja ime përrallore. Vazhdoj të nuhasë puhizën e mëngjesit duke evokuar për Viliam Vordsvortin dhe Samuel Kolrixhin të cilët bilbilin e kanë parë si model i poetizimit natyror, pastaj Xhon Kitsi i cili atë e ka paraqitur si poet ideal… Se ç’më ra ndërmend edhe përralla e Hans Kristian Andersenit për zogun e mahnitshëm dhe perandorin kinez.

Ka shkencëtarë që pohojnë se edhe muzika ka lindë (Çarls Darvin) nga kënga e bilbilit dhe gjallesave të tjera në procesin e afrimit, bashkimit, si mjet për tërheqjen e qenieve të gjinive të kundërta.

Për bilbilin kënga është jetë, ndërkaq për artistët kënga e bilbilit është frymëzim. Për të kanë shkruar Aristofani, Virxhili, Shekspiri etj. Kënga e bilbilit është përshkruar si një nga meloditë më të bukura në natyrë, andaj për këtë dhuratë të perëndisë janë shkruar me qindra libra, poezi, opera e vepra të tjera artistike. Edhe gjeniu shqiptar ka thurë përplot këngë mbi këtë motiv, si: “Bylbili në çabrat”, “Shkon bilbili për hava”, “Kno mor zogu i malit”, “Këndo bilbil fushave”, “Erdhi bilbili”, “Ç’po këndon bilbili moj”, “Bilbili në maj ja thotë”, “O bilbil i malit o” etj.

Ky motiv më frymëzoi edhe mua që ta përpunojë për kor mikst këngën popullore nga zona e Pollogut “Knon bilbili”.

Dëgjim të këndshëm!