Në rrjete sociale si fejsbuk e instagram nuk munguan postime lexuesish që me çiltërsinë e njeriut të thjeshtë përkujtonin ngjarjen, uronin poetin a përcillnin vjersha të tij. Kakofonia karakteristike e këtyre rrjeteve bëri që urime e përkujtime të tilla të humbisnin në rrëmetin e postimeve për gjithfarë lloj gjërash.

Me heshtje të turpshme e përcolli Tirana shtetërore përvjetorin e poetit. Shtetarët e politikanët nuk para kanë kohë të merren me vlera shpirtërore, janë të zenë deri në fyt me luftë e kacafytje për vlera të tjera…

Po të jetë ndonjë rast vdekje shkrimtari a artisti e sidomos aktori, gjejnë kohë të dalin para kamerave funerale, për të thënë rëndom fraza standard e të dala boje, për të folur në pamje të parë për atë që ka ikur, por në thelb për vete e për interesa partiake: vdekja ngjall emocione dhe bëhet kështu dukuri e lakmuar për gjithë ata që kërkojnë popullaritet e vota.

Mediat e shkruara dhe ato televizive heshtën gjithashtu, përjashto ndonjë shënim në stil burokratik, shkruar për të kaluar radhën dhe vendosur në emisione e rubrika periferike.

Mbase nuk kishin kohë, si përditë ishin të zënë me vlera të kallëpit “Përputhen” a “Big Brother”, me heronj të përmasave të Çopajve, Bajrajve e gjithfarë kriminelësh që përmes ekranit po na i bëjnë si pjesëtarë të familjes. Kaq shumë po na familjarizojnë me mesele krimesh e kriminelësh, saqë s’do jetë çudi që një ditë të shpëtojmë Barabain dhe të lemë në kryqin e harresës vlerat që ngjizin e vitalizojnë shoqërinë. Mes këtyre vlerave kanë vendin e tyre modest edhe vlerat poetike, edhe mjeshtër të këtij zeji fisnik e purifikues, natyrisht edhe Xhevahir Spahiu.

Konteksti që krijoi heshtja publike, shtetërore e mediatike për 80-vjetorin e poetit aktualizon fuqishëm vjershën ‘Borxhet e mia’ që po ua sjell më poshtë. Megjithëse Xhevahiri e ka krijuar dekada të shkuara, të le përshtypjen se është shkruar pardje, një ditë pas përkujtimit të munguar.