Ndoshta nuk ka njeri në botë që nuk e di se çfarë është Louvre. Në Paris, çdo kalimtar do të jetë në gjendje të tregojë adresën e muzeut të famshëm dhe opsionin më të përshtatshëm për udhëtime. Pallati madhështor mesjetar, ish rezidenca e monarkëve francezë dhe muzeu më i vizituar i botës. Emocionet e marra nga meditimi i kryeveprave botërore të paraqitura këtu janë aq të ndritshme dhe të paharrueshme saqë ata nuk do të lënë indiferent edhe një person larg artit. Muzeu është i sigurt për t’u vizituar nga të gjithë ata që planifikojnë të vizitojnë Parisin….
…Më 10 gusht të vitit 1793, në Paris, kryeqytetin e Francëa, hapet zyrtarisht Muzeu i Luvrit.
Sot, koleksioni i Luvrit është një nga më të pasurit në botë, me vepra arti që përfaqësojnë 11.000 vjet të qytetërimit dhe kulturës njerëzore.
Pallati i Luvrit u fillua nga Mbreti Francis I në vitin 1546 në anë të një fortese të shekullit të 12-të e ndërtuar nga Mbreti Filip II. Francis ishte një koleksionist i madh arti, dhe Luvri do të shërbente si rezidenca e tij mbretërore. Vepra, e cila u mbikqyr nga arkitekti Pierre Lescot, vazhdoi pas vdekjes së Francis dhe gjatë mbretërimit të Mbretit Henry II dhe Charles IX. Pothuaj të gjithë pasuesit e monarkisë franceze zgjeruan Luvrin dhe më shumë vepra u shtuan nga Louis XIII dhe Louis XIV në shekullin e 17-të. Të dy këta mbretër gjithashtu shtuan koleksionin e kurorave mbretërore dhe Louis XIV siguroi koleksionin e artit të Charles I të Anglisë pas ekzekutimit të tij në Luftën Civile të Anglisë. Në vitin 1682, Louis XIV e transferoi pallatin e tij mbretëror në Versajë, dhe Luvri nuk ishte më rezidenca kryesore mbretërore.
Në frymën e Iluminizmit francez, shumë francezë filluan të kërkonin për ekspozimin publik të koleksionit mbretëror. Denis Didero, shkrimtari dhe filozofi francez, ishte ndër të parët që propozoi një muze arti kombëtar për publikun. Megjithëse, Mbreti Louis XV përkohësisht ekspozoi pjesë të zgjedhura të pikturave në Pallatin e Luksemburgut, në vitin 1750, ishte Revolucioni Francez, i vitit 1789, që solli progres të vërtetë me krijimin e një muzeu të përhershëm. Më 8 nëntor 1793, qeveria revolucionare hapi Musée Central des Arts në Galerinë e Madhe të Luvrit.
Koleksioni i Luvrit u pasurua shpejt. Ushtritë franceze morën vepra arti dhe arkeologjike nga territoret dhe vendet e pushtuara, gjatë luftrave Revolucionare dhe të Napoleonit. Pas humbjes së Napoleonit, në vitin 1815, shumë nga këto vepra arti të grabitura u rikthyen. Por koleksioni i antikiteteve egjiptiane të Luvrit dhe departamente të tjera i detyrohen pushtimeve të Napoleonit. Dy krahët e rinj të godinës u shtuan në shekullin e 19-të dhe godina e Luvrit u përfundua në vitin 1857, gjatë sundimit të Napoleonit III.
Në vitet ’80 dhe ’90, Luvri i Madh, siç njihet zyrtarisht muzeu, pësoi një rimodelim të rëndësishëm. U shtuan pajisjet moderne të muzeut dhe u hapën mijëra metra katrorë hapësira të reja ekspozimi. Arkitekti kinezo-amerikan I.M Pei ndërtoi një piramidë prej çeliku dhe xhami në qendër të oborrit të Napoleonit. Në vitin 1993, në 200 vjetorin e muzeut, një krah i rindërtuar më parë, i okupuar nga Ministria e Financës franceze, u hap për publikun. Ishte hera e parë që i gjithë Luvri u përkushtua për qëllime muzeale.
Louvre është në pronësi të qeveris franceze; megjithatë, që nga vitet 1990 muzeu është bërë më i pavarur. Louvre punëson rreth 2.000 punonjës. Muzeu është përfshirë në polemika lidhur me pasurinë kulturore të konfiskuar nën Napoleon Bonapartin, si dhe gjatë Luftës së Dytë Botërore nga nazistët. ‘Musée du Louvre’ përmban më shumë se 380,000 objekte dhe ekspozon 35.000 vepra; pret mesatarisht 15.000 vizitorë në ditë, 65 përqind e të cilëve janë turistë të huaj. Përdorimi i kamerave dhe videove lejohet brenda në muze. Përdorimi i blicit (flash) ndalohet për shkak se mund të shkatojë dëmtim të pikturave.
Risia/ Piramida prej xhami e muzeut
Më e papritur për ndërtimin e vizitorëve në territorin e kompleksit është piramida e Luvrit. Në Paris, dhe në të gjithë Francën, mosmarrëveshjet rreth rëndësisë dhe përshtatshmërisë së tij nuk kanë pushuar. Shumë nuk e miratonin strukturën e qelqit në stilin e Art Nouveau në oborrin e kompleksit të pallatit klasik. Zgjedhja e një projekti të tillë ishte një goditje për shumicën e francezëve. Publiku u qetësua vetëm pasi piramida fitoi popullaritet të madh në mesin e turistëve dhe filloi të sillte një të ardhur të prekshme në qytet.
Fillimi i viteve ’80 të shekullit të 20 është një periudhë e zhvillimit aktiv dhe rinovimit në Paris. Luvri nuk ishte përjashtim. U shpall një konkurs për projektin e perestrojkës, dhe për habinë e përgjithshme, arkitekti i saj, Yo Ming Pei, fitoi me strukturën e xhamit të tij.
Sipas idesë së krijuesit, piramida është projektuar për të shërbyer si hyrja kryesore në ndërtesë, pasi rrit ndjeshëm kapacitetin. Përveç kësaj, drita natyrore është ushqyer nëpërmjet saj në sallën e madhe, dhe nën “kupolë” është një zonë pazar dhe restorant.
Ndërtimi jo vetëm ndihmon për t’u përballur me një numër të madh njerëzish në hyrje, prej së cilës mund të hyni shpejt në çdo dhomë të ekspozitës. Piramida shumë shpejt u bë një nga simbolet e Parisit së bashku me Kulla Eifel dhe Katedralen e Notre Dame. Fjala.al
