“Zâ Festi” bie aty ku fillon jeta: magjia e Thethit dhe e Kalasë, ta kujton sa e shtrenjtë është jeta. Me këtë evokim poetik, aty ku ujërat e shkumbëzuara të Valbonës vijojnë rrjedhën e përjetshme, muzika dhe tradita shqiptare janë shartuar me dialogë e interpretime.
Ndërkaq, larg nga aty, në Kalanë e Rozafës që sheh si në pëllëmbë të dorës krejt ultësirën me Bunën pranë, drita skenografike të kuqe, të kaltra e të manushaqta fjafuritin gurët e mureve mijëravjeçare. E në “skenën” e improvizuar nuk luheshin legjendat e murimit, por performanca muzikore.
Mbrëmjen e së dielës “Zâ Fest”, në të kartërtin edicion të tij, udhëtoi nga Kalaja e Rozafës e peizazhet e Thethit epik për të dhënë të përziera performanca poetike e interpretime muzikore.
Aktorja prishtinase, Ilire Vinca, e ulur në gurët e një kulle të shembur, ka interpretuar lehtë këngën “Vijnë pamporat, nanë, bregut të detit…”.
Kjo këngë ka shënuar, në fakt, edhe fillimin e performancës të dhënë premierë online të dielën në faqen e festivalit që ka nisur katër vjet më parë.
Bashkë me aktoren prishtinase ishte edhe vetë themeluesi i këtij festivali, këngëtari e kompozitori Vlashent Sata.
Ndërsa minutat rridhnin me pamjet idilike të Thethit, aktorja Vinca ka shkëputur vargje të shkrimtares e aktivistes egjiptiane Nawal el Saadawi. Dhe recitali menjëherë krijonte zhytjen në fjalët e ndjera të një gruaje drejtuar të bijës.
“Shkrimi nuk iu lejohej grave dhe sklleverëve. Fati i tyre ishte me vdekë e në amshim kishte vend vetëm për zotat burra”, ishin fjalët e aktivistes egjiptiane nga pjesëza e saj “Shkruaj, bijë, që të jetosh”.
