Teruo Fujii, President i Universitetit të Tokios – Ne duhet të ndërtojmë arsim dhe kërkime mbi përqafimin e të tjerëve dhe një konsideratë për diversitetin që nuk ndalet në portën e kampusit, thotë Teruo Fujii
Kur mora presidencën e Universitetit të Tokios (UTokyo) në prill, pandemia Covid-19 po vazhdonte të tërbohej në Japoni dhe në të gjithë botën. Për më shumë se një vit, studentëve tanë, si shumë të tjerë, u është dashur të bëjnë përshtatjen e vështirë të klasave online dhe të përpiqen të ndjekin përpjekjet e tyre akademike pavarësisht qasjes së kufizuar në kampus.
Pandemia ka zbuluar më qartë se kurrë paradoksin e globalizimit. Ndërsa qarkullimi botëror i njerëzve, mallrave dhe informacionit na ka bashkuar në disa mënyra, ai gjithashtu ka fragmentuar gjithnjë e më shumë shoqërinë njerëzore sipas linjave të kombësisë, racës, gjinisë, fesë dhe të ardhurave. Afërsia jonë në rritje me të tjerët ka krijuar njëkohësisht ndarje më të thella mes nesh. Përhapja e shpejtë globale e virusit dhe nevoja jonë e menjëhershme për t’u izoluar është simbolike e epokës sonë, kur kufijtë dhe kufijtë kalohen lehtësisht nga disa dhe akoma vulosen për të tjerët.
Një mësim i rëndësishëm nga pandemia për institucionet e arsimit të lartë është se ne duhet të rizbulojmë vlerën e dëgjimit të zërave dhe ndjenjave jo vetëm të atyre përreth nesh, por edhe të atyre përtej kampuseve, rajoneve dhe kufijve tanë kombëtarë. Nevoja e menjëhershme për t’u distancuar nga të tjerët – nga studentët, kolegët, miqtë dhe madje edhe familjet tona – na ka bërë të kuptojmë në mënyrë të mprehtë se sa të çmuar janë të gjithë ata. Si president i universitetit kryesor kombëtar të Japonisë, unë jam i vendosur të krijoj një mjedis kampus ku çdo anëtar i komunitetit tonë universitar të pranojë vlerën e të tjerëve dhe të angazhohet plotësisht për t’u angazhuar në dialog. Edukimi dhe kërkimi ynë duhet të bazohet në këtë përqafim të të tjerëve dhe vlerësimin e diversitetit.
Këto vlera janë veçanërisht tingëlluese për UTokyo. Për shumë vite, institucioni ynë ka luftuar për të tërhequr studentë dhe fakultete të talentuara. Dhe ndërsa ne kemi pasur fatin të mirëpresim një numër në rritje të studentëve ndërkombëtarë – ata tani përbëjnë 15 përqind të trupit tonë studentor – ka akoma shumë më tepër që mund të bëjmë për të tërhequr të rinj nga e gjithë bota. Ne gjithashtu duam të mirëpresim më shumë studiues nga jashtë për t’u bashkuar me projektet tona të shumta kërkimore.
Për sa i përket gjinisë, mjedisi i kampusit të UTokyo fatkeqësisht ende pasqyron dinamikën e përgjithshme shoqërore të shoqërisë japoneze, e cila renditet e 120 -ta nga 156 vende në Indeksin Global të Gapit Gjinor të Forumit Ekonomik Botëror. Ne tashmë kemi punuar për të rregulluar çekuilibrin tonë gjinor përmes politikave të ndryshme, duke përfshirë dhënien e subvencioneve për strehim për studentët femra dhe ndarjen e fondeve të veçanta kërkimore për fakultetet femra. Në aktin tim të parë si president, unë caktova nënkryetarë të rinj ekzekutivë në mënyrë që shumica e bordit nëntë anëtarësh të UTokyo të jenë femra. Kjo pasqyron angazhimin tim për krijimin e një ekipi menaxhues që përfshin ide dhe ekspertizë të ndryshme nga brenda dhe jashtë universitetit. Kjo lëvizje mund të mos duket aq e veçantë për pjesën tjetër të botës, por tërhoqi vëmendje të konsiderueshme në Japoni. Ajo shënoi herën e parë që ndonjë universitet kombëtar në Japoni arriti barazi gjinore në përbërjen e tij ekzekutive. Unë jam i vendosur të bëj shumë më tepër gjatë qëndrimit tim.
Për mandatin tim gjashtëvjeçar, unë jam duke përgatitur një deklaratë vizioni që do të quhet “UTokyo Compass”. Ai do të mbulojë një sërë çështjesh, nga arsimi tek kërkimi tek menaxhimi, por tema unifikuese do të jetë angazhimi im i palëkundur për të mbrojtur dialogun midis njerëzve dhe organizatave me vlera dhe ide të ndryshme dhe krijimin e një komuniteti të larmishëm, gjithëpërfshirës dhe empatik.
Për shembull, ndërsa vazhdoj të mbështes përvojat e të mësuarit të studentëve në kampus, unë gjithashtu do t’i inkurajoj ata të angazhohen më ngushtë me shoqërinë më të madhe. Unë dua që ata të largohen nga zonat e tyre të rehatisë dhe të përballen drejtpërdrejt me çështjet sfiduese të ditës, përfshirë barazinë gjinore dhe mbrojtjen e mjedisit. Ata pastaj mund t’i kthejnë përvojat e tyre në kampus për të pasuruar më tej studimin e tyre në klasat dhe laboratorët tanë. Për këtë qëllim, universiteti do të forcojë programet tona të aktiviteteve eksperimentale në bashkëpunim me korporatat partnere, OJQ -të, OJF -të dhe organizatat e tjera. Ato përvoja të të mësuarit në vend do të ndihmojnë në krijimin e një sinergjie pedagogjike midis kampuseve tona dhe shoqërisë.
Unë gjithashtu do të promovoj më shumë bashkëpunime me industrinë. Duke ruajtur traditat tona të vlefshme të pavarësisë dhe integritetit akademik, ne do të kontaktojmë më shumë me korporatat që ndajnë dhe mbështesin vlerat tona të dialogut dhe diversitetit. Ne planifikojmë të mbështesim më shumë sipërmarrës të rinj të teknologjisë nga prejardhje të ndryshme të cilët janë të përkushtuar për të ndryshuar botën. Tashmë ka afërsisht 400 fillestare të lidhura me UTokyo, me vetëm pesë të parët që kanë një vlerë të kombinuar tregu prej më shumë se 12 miliardë dollarësh (8.7 miliardë). Shpresoj ta rris këtë numër në 700 firma, me synimin për të mbledhur 10 miliardë dollarë të tjerë në kapital fillestar gjatë 10 viteve të ardhshme. Duke forcuar këtë sinergji me industrinë, unë do ta bëj universitetin tonë një kontribues thelbësor dhe të përgjegjshëm në ekonominë globale.
Së fundi, si një inxhinier me trajnim, unë jam thellësisht i angazhuar për të përdorur kuptimin tonë për botën për të mundësuar menaxhim më të mirë dhe më të përgjegjshëm të planetit tonë. Qendra e UTokyo për Global Commons, e themeluar vitin e kaluar, ka nisur diskutimet rreth administrimit të burimeve të përbashkëta ndërkombëtare. Kjo përpjekje kërkon që ne të angazhohemi jo vetëm ndaj njerëzve të tjerë, por ndaj kafshëve, bimëve dhe gjallesave të tjera. Unë do të shtyj për vazhdimin e këtij dialogu të fuqishëm për të avokuar për një mjedis që është më mikpritës për çdo specie në planetin tonë.
Ndërsa shkruaj këtë artikull, pandemia vazhdon të tërbohet në shumë pjesë të botës. Këtu në Japoni, ne jemi ende duke u distancuar shoqërisht nga njëri -tjetri ndërsa kufijtë tanë mbeten të kontrolluar fort. Ndërveprimet në ekran me kolegët dhe studentët e mi brenda dhe jashtë Japonisë janë të përshtatshme, por si shumë të tjerë, unë gjithashtu dëshiroj takime më të drejtpërdrejta. Ndërsa dalim nga pandemia, shpresoj se do ta kujtojmë këtë ndjenjë të çuditshme të afërsisë dhe distancës dhe do të reflektojmë mbi rëndësinë e përfshirjes me të tjerët në dialog të sinqertë për të krijuar një universitet më të mirë dhe një tokë më të shëndetshme për të gjithë.
Gazeta Liberale
