Kaltrinë E. Uka | Kanë fillue nana dhe baba me u plakë
Kanë fillue nana dhe baba me u plakë
përditë i shoh tue u thinjë e rrudhun
Tash jam ulun pranë tyne
tue përplas ritmin e shpejtë të kohës në nji shteg t’fshehun mbrenda veti
Vijnë kujtimet me takat e zhurmshme
nana flokëkafe të mëndafshtë
baba me flokë të zinj e të dendun
Shoh që çdo frymë jete
u ka përbi të rinë prej gjithkah,
koha u ka rënë përmidis pa ngut
dhe ka mbjellun në hapat e tyne të mëdhenj
hapa të vegjël
Nji pjesë m’rri t’u jau admirue buzëqeshjen e shpirtit që koha nuk mundet me ua ndryshue
dhe tjetra shan’ jetën kurrizdalë
Rri tu i pa,
më mblidhet nji gulçim i butë
n’veti më piqet nji lumni…
